Elk einde is een nieuw begin. Dat is waar. Natuurlijk is het waar. Door het overlijden van mijn man is er een eind gekomen aan ons leven samen en daarmee is automatisch mijn leven alleen begonnen. Of ik wil of niet, het is een nieuw begin.
Met mijn zus ga ik naar een workshop, we maken elk een beeldje van een vogel. We krijgen als uitgangspunt een stenen voet met daarop een metalen ring. Mijn zus gebruikt de ring als standaard voor 3 kleine vogeltjes. Ik maak een grote vogel met de ring als basis. Het blijkt een hele klus, maar het is leuk om mee bezig te zijn. Aan het eind van de middag nemen we allebei tevreden het resultaat mee naar huis.
Jaren geleden schreef ik onderstaande column bij een workshop van Freya; vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen.
Vanmorgen werd ik wakker met een liedje in mijn hoofd: ‘Where did you go to, my lovely?’. Ik dacht dat kwam omdat ik veel nadenk over waar mijn man is: na zijn overlijden ben ik hem letterlijk en figuurlijk kwijt.
“Je moet goed voor jezelf zorgen”, zeggen ze. Het klinkt logisch en vooral eenvoudig. Ik weet alleen niet hoe. Om mezelf te helpen start ik een Pinterest-bord met de titel ‘Zorg voor jezelf’. Er is genoeg te vinden over dit onderwerp, dus ik verzamel tips, quotes en actielijstjes. Dat gaat me heel goed af, ik krijg er zelfs lol in. De uitvoering ervan valt helaas behoorlijk tegen. Nu wéét ik wel hoe ik goed voor mezelf kan zorgen, maar het lukt me niet om het in praktijk te brengen. De tekst die mijn zelfzorg het beste omschrijft, is een Omdenken-tekst: ‘Het probleem is niet dat je niet wat je moet doen, maar dat je niet doet wat je allang weet’.
Tijdens mijn vorige baan lag ik ’s nachts geregeld te piekeren over mijn werk. Toe aan iets nieuws ga ik op zoek naar een andere baan. Ik vind een ander soort functie bij een nieuwe werkgever. Vol enthousiasme begin ik aan dit nieuwe avontuur: kennismakingsgesprekken en inlezen in het mij onbekende onderwerp. En dan komt mijn man in het ziekenhuis terecht en overlijdt.
