Brievenbus

De brievenbus rammelt en meteen voel ik mezelf verstijven.

Sinds het overlijden van mijn man rammelt de brievenbus vaker dan ooit. Allerlei zaken die we samen hebben vastgelegd moeten worden bevestigd of gewijzigd. Afspraken, contracten die we samen hebben afgesloten, andere zaken die op zijn naam staan. Ik ben niet meer gewend aan post, meestal gaat het contact tegenwoordig per mail. Na een overlijden vallen de instanties terug op een vast contactadres, en sturen een brief. Of meerdere.

Mijn hoofd zit zo vol dat ik de helft niet begrijp. Geen idee wat ik er mee moet. Maar dat is niet het ergste.

De post die eerder op naam van mijn man werd verstuurd, is nu bestemd voor mij. En hoewel ik als partner zijn erfgenaam ben, wordt de post niet aan mij persoonlijk geadresseerd. Nee, op de envelop lees ik het al: ‘Aan de erven van’, gevolgd door mijn mansnaam. Het voelt alsof extra wordt benadrukt dat mijn man er niet meer is. En dat voelt elke keer als een stomp in mijn maag.