20 jaar getrouwd ben ik met mijn man, als hij onverwacht overlijdt. Kort daarna moet ik mijn paspoort verlengen, een confrontatie waarover ik eerder schreef (Paspoort).
In plaats van ‘echtgenote van’, ben ik ineens ‘weduwe van’. Een ongeplande verandering van mijn relatiestatus. Abrupt, onverwacht en vooral ook ongewild. Maar kan ik het nu nog hebben over ‘mijn man’? Officieel ben ik niet meer getrouwd. Je trouwt: ‘tot de dood je scheidt’. Na een scheiding spreek je gewoonlijk over je ex-man. En hoewel de trouwtekst het ook heeft over een scheiding, maar dan door de dood, voelt de term ex-man toch heel erg verkeerd. Ik ben niet gescheiden, ik ben hem verloren.
Wat dan? Ik hou het, zoals je merkt, toch op ‘mijn man’. Ook al geeft het soms wat verwarring, ik weet simpelweg geen beter alternatief. In het Engels spreek je over ‘my late husband’, een formulering die niet tot misverstanden leidt. In het Nederlands wordt het dan ‘mijn overleden man’. Dat voelt voor mij zo beladen dat ik dat liever vermijdt. Kortom: ik weet het, na al die jaren, eigenlijk nog steeds niet…
